DJ QUIK

Quik Is the Name (1991, hip hop) 7.1

Wyśmienita fuzja oldskoolowego samplowania z bogatszym funkowym zacięciem producenckim, odrobinę nierówna (im dalej w las...) ✂ "Sweet Black Pussy", "Tonite", "Born and Raised in Compton"

Way 2 Fonky (1992, hip hop) 7.0

✂ "Jus Lyke Compton", "Quik's Groove II", "Niggaz Still Trippin"

Safe + Sound (1995, hip hop) 7.5

✂ "Diggin' U Out", "Safe + Sound", "Somethin' 4 Tha Mood", "Itz Your Fantasy", "Dollaz + Sense", "Quick's Groove III"

Rhythm-al-ism (1998, hip hop) 9.5

Ewidentnie jedną z przyczyn ignorowania talentu Quika w hip-hopowym środowisku (i nie tylko) jest zdeklarowany, skrajny mizoginizm jego przekazu. Wskazywałaby na to ta kuriozalna recenzja z portalu AllMusic, za którą zresztą zwolniłbym autora w trybie natychmiastowym i kazał wzorem Marsellusa Wallace'a "wysłać do niego czarnuchów z obcęgami i palnikiem". No naprawdę, pan recenzent odkrył, że w gangsta rapie traktuje się dziewczyny w sposób brutalnie przedmiotowy. Cóż za przenikliwość, szacun. Aczkolwiek jakimś cudem w całej tej swojej wulgarności Quik pozostaje elegancki – nie ma w niej nic odpychającego, jest za to mnóstwo smaku i stylu. Być może dlatego, że gościu jest wybitnym producentem, a może inaczej – wybitnym "inżynierem miksu", uwydatniającym zalety żywej instrumentacji. Jego miksy są jędrne, misterne, przejrzyste, mistrzowsko rozplanowane w panoramie i w pasmach. Każdy sound na swoim miejscu. W adaptacji syntezatorowego funku do hip-hopowych struktur Quik antycypuje Dam-Funka. Paradoks sięga więc zenitu, kiedy na tle jednych z najpiękniejszych podkładów w dziejach gatunku ("So Many Wayz", "You'z a Ganxta", "No Doubt" i tak dalej...) David Blake nawija z luzacką charyzmą i nienaganną techniką o swoim, ekhm, rozrywkowym lajfstajlu. Ponadczasowe.
(T-Mobile Music, 2012)

DJ Quik & Kurupt: Blaqkout (2009, hip hop)

✂ "Cream N Ya Panties",

The Book of David (2011, hip-hop) 7.2

Osz ty kurwa, jak to jedzie... Jeden po drugim, "w pizdę szpaka". Chyba top 3 w karierze Quika - and that's sayin' a lot.

* * *

A propos Quika, z cyklu "historia jednego sampla": najpierw źródło z 1984, potem tu wykorzystane u Davida z 1991 roku, a z kolei tu dość znana adaptacja w polskim rapie. Fajna pętla. Influence on... na przykład na to. 

Dalej a propos Quika, on wyjątkowo upodobał sobie rozmarzone groove'y z takim podcięciem, wyprzedzeniem jak choćby tu albo tu. I jak wybornie je obrabiał: w pierwszym numerze dodał ozdobne klawisze (refren), w drugim zdołał jeszcze zmieścić deszczowo-wietrznego Prince'a z końcówki "Darling Nikki". Co za gość! O włos od mojej listy top 100 producentów ever. 
(2011)