VÄRTTINÄ

Aitara (1994)

Od przełomu lat 80. i 90. ta grupa to instytucja w fińskim folku popularnym. Balansuje na granicy surowej, źródłowej, radykalnej ludowości i przystępniejszego, crossoverowego, radiowego brzmienia. "Aitara" zdaje się łapać złoty środek między oboma tendencjami. Swego czasu porównałem "Asereje" Las Ketchup do Värttiny i nadal za tym obstaję, choć trzy blondwłose wokalistki sprawiają, że całościowo myślę o ich projekcie cieplej. Zwykle podkreśla się u Värttiny nietuzinkowe igraszki z podziałami – i ewidentnie, bezceremonialne przetasowania 6/4 czy 5/4 są tu na porządku dziennym. Aczkolwiek nie to świadczy o potędze kapeli. Bo wiecie, na papierze "Czerwone korale" Brathanków tez mają zapierający dech w piersiach przebieg rytmiczny, ale jakoś nie porywa mnie ta piosenka. Tajną bronią Finek są wdzięcznie wyhaftowane hooki i wirtuozerska akrobatyka wspólnych, piętrowych zaśpiewów.
(T-Mobile Music, 2012)